Öncelikle tüm okuyuculara merhaba demek isterim. Bu benim ilk köşe yazım. Umarım  bir derde derman olur.

Yaz turizm sezonu kapandı. Yerli-yabancı turistler geldiler, gezdiler, eğlendiler ve mutlu bir şekilde ayrıldılar. Gurbetçiler fındık ayı için memleketlerine döndüler. Peki sonuç? Turistler gitti, gurbetçiler gitti ama Trabzon’un trafik çilesi yine yerli yerinde duruyor!

Bu şehirde trafiğin bahanesi hiç bitmiyor. “Turist geldi yoğunlaştı”, “Gurbetçi geldi kalabalıklaştı” derken artık kimseyi ikna edemezsiniz. Çünkü asıl mesele belli: Trabzon’un trafiğini çözecek bir yol yok, ama trafikte çile çok!

Her sabah binlerce vatandaş, öğrenciler, işine gücüne koşan insanlar dakikalarca trafikte stres içinde bekliyor. Aynı tablo akşam saatlerinde de karşımıza çıkıyor: Yine yoğunluk, yine gerginlik, yine eziyet. Sorarım size; bu kaosun içinde öğrenciler okullarında ne kadar verimli olabilir, vatandaşlar iş yerlerinde ne kadar sağlıklı çalışabilir?

Çözüm mü? Öncelikle nüfusun yoğun olduğu bölgelerde trafik planlaması şart. Örneğin, okul servisleri için belirli saat aralıkları konabilir. Servislerin yoğun olduğu dakikalarda diğer araçların biraz erken ya da biraz geç yola çıkması teşvik edilebilir. Böylece trafik kısmen rahatlatılabilir.

Ama esas mesele şu: Bu şehirde trafik sorunu konuşularak çözülmez. Yetkililer, sadece toplantı yapmakla değil, sahaya inip vatandaşın derdini dinlemekle işe başlamalı. Okul servis şoförlerini, dolmuşçuları, sabah işine gidip akşam evine dönmeye çalışan insanları masaya oturtup çözüm aramalı.

Sadece konuşmak yetmez. Konuştuklarınızın altını icraatla doldurmazsanız bu çile bitmez.

Turistler gitti, gurbetçiler gitti… Şimdi sıra sizde! Trabzon’un trafik sorununu çözün!