Osman Kenan Aksoy'un yazısı

Son günlerde kamuoyuna yansıyan, ünlü isimlerin uyuşturucu kullanımı nedeniyle gözaltına alınması ve tutuklanması, meselenin yalnızca görünen yüzünü bir kez daha gündeme taşıdı. Bu tür operasyonlar, toplumda kısa süreli bir “mücadele ediliyor” algısı oluştursa da asıl soruyu sormadan geçemeyiz: Bu düzeni besleyen asıl aktörler neden sürekli görünmez kalıyor?

Uyuşturucu meselesi, bireysel tercihlerle açıklanamayacak kadar derin, organize ve çok katmanlı bir sorundur. Kullanıcılar —ister ünlü ister sıradan vatandaş olsun— bu zincirin en zayıf halkasını oluşturur. Oysa asıl mesele, bu zehri üreten, dağıtan, finansmanını sağlayan ve yıllardır aynı kanallarla gençliğe ulaştıran baronların sistematik biçimde unutulması ya da görmezden gelinmesidir.

Bugün yalnızca büyük şehirlerin arka sokaklarında değil, en ücra köylere kadar uzanan bir uyuşturucu yayılımı söz konusudur. Bu gerçek, meselenin münferit olaylar veya magazin başlıklarıyla ele alınamayacağını açıkça göstermektedir. Uyuşturucu, artık yalnızca bireysel bir suç değil; gençliği hedef alan organize bir toplumsal tehdit hâline gelmiştir.

Ünlü isimlerin tespiti ve yargılanması elbette hukukun gereğidir. Ancak mücadele burada başlar ve burada biterse, toplum yanıltılmış olur. Çünkü kullanıcıyı hedef alıp, arzı ve organizasyonu görmezden gelen her yaklaşım, sorunu çözmek yerine yalnızca vitrin düzenlemesi yapar. Asıl cesaret, güç ilişkilerinin ve karanlık ağların üzerine gidebilmektir.

Uyuşturucu, gençliğin hayallerini çalan, aileleri parçalayan, toplumsal dokuyu içten içe çürüten en büyük düşmanlardan biridir. Bu düşmanla mücadele, ancak samimi, bütüncül ve adaletli bir yaklaşımla mümkündür. Aksi hâlde her yakalanan “ünlü”, geride görünmez kalan onlarca yeni mağdur ve dokunulmamış bir düzen bırakacaktır.

Gerçek mücadele, isimlerle değil sistemle yapılır. Ve sistemle yüzleşilmeden, gençliğin bu sessiz felaketten kurtulması mümkün değildir.